Dankzij een stevige (lokale en internationale) reputatie krijgt 4Ad een loods in erfpacht van de stad Diksmuide en subsidies van de Vlaamse overheid om zich als experimentele muziekclub uit te bouwen tot een open cultuurhuis voor de regio. De loods ligt echter in een rustige woonwijk, en het podium moet 110 decibel aankunnen. De uitdaging is om met de beperkte (subsidie)middelen het gebouw akoestisch bijzonder performant te maken: over de loods bouwen we een betonnen stolp met muren tot 1m dik en een dak van 30 ton, en de ingegraven repetitieruimtes kapselen we akoestisch in met zandzakken. Deze twee akoestische ingrepen creëren meteen ook een architecturaal kader te scheppen waarin het eigenzinnige 4Ad kan gedijen: De betonnen stolp blijft naakt en ‘basic’ en weerspiegelt de (financiële) onafhankelijkheid waarmee 4Ad zich in de marge van het cultuurgebeuren wil opstellen. Binnen verlagen de afgeleefd muren van de loods de drempel tussen het podium en het spreekwoordelijke repetitiekot. Tegendraadse statements verdragen geen teveel aan pluche. In de repetitiekelders kunnen de muzikanten ondergronds. De zandzakken reiken – op een boogscheut van de ‘Dodengang’ – het beeld aan van een gezamenlijk 4Ad-front van waaruit gevestigde cultuurwaarden bestookt worden met experiment en vernieuwing. 4Ad voelt zich nog altijd kiplekker in hun nieuwe stek. Ondanks de doorgroei heeft het nog niks van zijn tegendraadse karakter losgelaten en het kan zich eindelijk akoestisch helemaal uitleven …